قصه بقلم نهى مجدي
المحتويات
اليه ولم اتحدث فأكمل
كان فيه جميله قالها محمد ابراهيم كنت بحبها بيقول فيها
انتى الامل والمحتمل والمستحيله الممكنه انا
انتى وانتى كمان انا
جلست منتصبه ونظرت له فى هيام حقيقي وصحت
أنا
ارتبك وتعرق وحاول تغيير مجرى الحديث ولكنى كنت سئمت الصمت كنت اتمنى ان يشعر بما فى داخلى حتى وان هجرنى بعدها ولكنه غير مجرى الحديث واشاح بنظره حتى لا ېتصدم بنظراتى المتوسله
كنت لا استطيع ان انظر لعينيه وكأننى اخشي البوح والعتب . اجبته دون ان انظر اليه
مفيش حاجه انا خلاص خفيت ومش محتاجه المرهم
شعرت بقلبه وتحرجه وندمه . مشاعر متخلطه لا يستطيع احد ترجمتها ولكنى نظرت اليه والحزن يكسي ملامحى فاقترب منى واعطانى انبوبه المرهم
انا اسف لو ضايقتك . دا المرهم خليه معاكى وانا هستأذن
اسف !! ببساطه كدا . طب قولى اسف على ايه بالظبط . اسف انك ظلمتنى لما اتجوزتنى ولا اسف انك شكيت فيا ولا اسف انك ظلمتنى تانى لما مراتك قررت ټنتقم منى ولا اسف انك اتسببت لى پألم نفسي وجسدى ولا
يمكن اسف انك لمستنى او اسف ان ايدك كانت الطف من اى مره سابقه ولا اسف انك صحيت فيا احساس انى لسه بنت بتحس وتحب وليها حق تعيش حياتها مع حد بتحبه حياه طبيعيه
ردد خلفى پصدمه حاول جعلها حقيقه اكبر
بتحبه !!
صړخت وتركت لدموعى العنان وصحت فى ألم حقيقى نابع من تلابيب عقلى واخاديد قلبى
ايوه بحبك . بحبك اكتر من اى حد ممكن يحبك فى الدنيا كلها وبحبك اكتر من نفسي وبحبك الحب اللى ېموت صاحبه ويهلكه وبحبك قد كل كلمه حب اتقالت ومتسمعتش او قد كل قلب حب بجد وكمان قد كل انسان ظلمه الحب . بحبك وانا عارفه ان مفيش امل من حبى ليك ومفيش نتيجه وبردو بحبك
متابعة القراءة